Seoul - Vakantiegevoel

Het is 22 graden, de zon schijnt vol en de herfst is voor mijn gevoel nog ver weg. De universiteit organiseert een festival met gratis bier en ijsjes en ook alle terassen zitten nog vol. Hoewel ik hier toch al een tijdje woon, kwam ik tot de conclusie dat deze dingen allemaal nog bijdragen aan het vakantiegevoel dat een beetje bij me heerst. Vooral afgelopen weekend betrapte ik me er op dat ik meer aan Nederland dacht dan aan mijn plannen in Seoul. Het is echter verre van heimwee, eerder een voldaan gevoel dat je aan het genieten zonder veel verplichtingen. Misschien ben ik hier dan ook wel stiekem op vakantie.

De universiteit maakt het me in ieder geval niet lastiger dan in Nederland. Sommige vakken zijn duidelijk gecreëerd om je niet zonder punten naar huis te laten gaan, terwijl ik bij 2 van de 5 vakken de stof zo interessant vind dat de uitdagingen en het werk dat dat met zich meebrengt door mij niet als last worden ervaren.

Het cijfersysteem werkt ook wat anders in Korea. Op een aantal onderdelen moet je een cijfer scoren, in Nederland zou het gemiddelde van die resultaten leiden tot je eindcijfer. Niet in Korea, in principe haalt niemand hier niet zijn punten, tenzij je dingen echt niet maakt. In iedere klas krijgt 10% een tien, nog eens 20% een negen, 30% een 8 en de rest een 7. Stel je gemiddelde is een acht, dan zou de leraar kunnen besluiten om jou met een 9 of 7 het vak te laten slagen, omdat er of te weinig of te veel achten in zijn klas zijn gehaald.

Naast mijn, laat ik het maar academische vakantie noemen, heb ik ook voor het eerst een nieuwe sport beoefend. Afgelopen zaterdag maakte onder rugnummer 58 een lange blonde europeaan zijn debuut voor de Sungkyunkwan Royals. Zijn kortstondige optreden in het derde kwart kon echter niet voorkomen dat het team met 28 - 27 ten onder ging. Zijn optreden leverde hem wel meer tijd op voor de volgende wedstrijd die hij tot zijn grote spijt helaas zal moeten laten schieten voor een kort verblijf in de binnenlanden van Korea.

Hoewel ik deze keer slechts kort mocht mee doen, is het echt fantastisch om dit mee te maken. Het opstaan om zes uur was het meer dan waard om volledig ingepakt twee tackels te mogen maken, voordat mijn wedstrijd er al weer op zat. De spelers van de Royals vormen echt een hechte groep en de verslagenheid (tot tranen toe) was dan ook groot toen we het na lieten om in de laatste minuut te winnen. Het mooie is echter dat 12000 kilometer ver van Groningen daar op de zelfde manier mee wordt om gegaan. Gezamenlijk naar een kroeg en daar met zang, drank en eten een basis leggen voor de overwinning in de volgende wedstrijd.

De royals zijn voor mij een geweldige mogelijkheid om Korea en koreaanse gebruiken beter te leren kennen. Plots speelt senioriteit en etiquetten een veel grotere rol. Voorheen kwam ik er als buitenlander makkelijk van af, maar toen ik mijn eigen bier inschonk, of niet met twee handen een glas soju aannam van de coach, werd ik toch even gecorrigeerd. Daarintegen vinden ze het prachtig om mijn verhalen over Nederland te horen, en hun reactie verraad vaak hoe het hier in Korea zit, en dat is voor mij net zo interessant.

Zoals al tussen de regels in te lezen was ga ik deze week op roadtrip met een vriend uit Nederland. Hij is vandaag aangekomen en na een avond vind ik het al erg gaaf om 'mijn' Korea te delen met hem. Misschien ben ik hier dan toch niet zo op vakantie als ik eerder dacht. Waarschijnlijk volgt een verslag van deze trip ergens later in de loop van volgende week.