Lange blonde god in Korea

Het is geen andere dag dan anders. Ik loop over straat en achter mij lopen wat giechelende middelbare scholieren. Zonder twijfel staat eigenlijk wel vast dat ik het onderwerp van hun gegiechel ben want ik werp een blik naar achter en het valt doodstil, om een paar seconden later twee keer zo hard te hervatten. Dit hoeven niet persé meiden te zijn, want jongens van die leeftijd vertonen dit gedrag ook.

Later op een avond sta ik bij een club waar ik niet mijn id hoef te laten zien, omdat zoals de portier het zelf zegt: "oh, you handsome, come in friend." Ook dit voorval staat niet op zich zelf, bij een zakenlunch: "you are more handsome then your father", of door verscheidene alumni van de American football of in winkels; Iedereen, man of vrouw noemt mij om de haverklap "handsome" (of beter: hensum).

Het kan niet anders dan dat al deze koreanen mij op de volgende manier zien: Prachtig blond golvend haar met daar onder twee blauwe kijkers waar de hemel in getekend is. Mijn lengte wordt ondersteund door een atletisch gebouwd lichaam. Mijn vermogen om vijf woorden koreaans te spreken en de daarbij gepast beleefdheisdvormen uit te voeren moet mij haastwel tot een uit de hemel afgedaalde god maken. De vraag of ik model ben beanwoordt zich eigenlijk van zelf.

Helaas voor mij, ligt de waarheid niet iets, maar een stuk gecompliceerder. Ik kan niet ontkennen dat mijn zeer gestreelde ego bovenstaand scenario echter graag had willen geloven. In de koreaanse samenleving spelen verschillende aspecten een rol die voor een blanke, blonde en vooral mannelijke westerling als mijzelf tot nu toe een vrij abstract begrip waren.

Als man in Korea krijg je drie vragen; waar werk je, wat verdien je en wat voor auto rijd je. Voor vrouwen zijn deze drie vragen; Hoe oud ben je, hoe zwaar ben je en met wie ben je getrouwd? Geloof het of niet, dit zijn perfect sociaal geaccepteerde vragen om aan een vrouw te stellen. Vrouwen (en ook mannen) zijn hier dan ook constant met hun uiterlijk bezig omdat dit zeer statusverhogend werkt.

Niet voor niks zijn de nummer 1 reclames die in de metro en op tv te zien zijn die voor plastisch chirurgie. Alles is er op gericht om vanaf een zo'n jong mogelijke leeftijd blanker te lijken. Niet westers, blanker. De huid moet bleker, de oger wijder, de kaak en wangen smaller, en de meest pijnlijke: de benen langer. Dit gaat zo ver dat op een leeftijd van 14 de meeste koreanen hun eerste vorm van plastisch chirurgie hebben gehad.

De koreaanse obsessie met een bleke huid leid tot het ontwijken van de zon (lees verscheidene voorbeelden in eerder verslagen) en het overmatig opsmeren van BB-cream (bibi creme). Tot slot heeft iedereen zwart haar, wil je dus opvallen zul je een andere kleur haar moeten nemen. Koreanen met complete regenbogen in hun haar zijn dan ook geen uitzondering.

Last but not least is er nog een belangrijke andere factor; het is hier heel gebruikelijk om ook mannen te complimenteren met hun uiterlijk. Gedragsregels schrijven dit zelfs voor, als ontvanger van het compliment is het vervolgens gepast om dit tot drie keer toe te ontkennen en ondertussen zelf complimenten uit te delen. Ik kan me in Nederland eerlijk gezegd niet herrineren dat ik voor het laatst een man in een 1-op-1 gesprek complimenteerde met zijn uiterlijk, misschien de opmerking "zeg, heb je een kappertje gepakt?" daar gelaten.

Dat mannen hier zeggen dat ik handsome ben, is dus niet omdat iedereen hier nog in de kast zit of mij echt verschrikkelijk aantrekkelijk vind. Het is gewoon netjes om dit te zeggen. Ik ben gewoon anders en exotischer. Mijn lengte zit me van nature mee, blond haar en blauwe ogen zijn hier nu eenmaal een uitzondering, en koreanen zijn meer gefixeerd op het uiterlijk.

In Nederland ben ik straks gewoon weer (lekker) een 13 in een dozijn verschijning, maar voorlopig kan ik nog even genieten van mijn status als popidool.