El Nido

Na een busrit van zes uur waar we een prachtige kijk op de westkust, jungle en vervolgens de oostkust van Palawan kregen, maar bovenalles goed door elkaar geschud waren door de bochtige en hobbelige weg, waren we in El Nido aangekomen. 250 kilometer verwijderd van Puerto Princessa maar uiteindelijk vijf en half uur in een busje. De rijstvelden, bamboehutten en vaak onverharde weg schoten lang ons heen.

Aangekomen bij het begin van Bacuit baai waar aan het andere uiterste punt 35 kilometer ver weg El Nido moest liggen kregen we een schitterend beeld van de hele baai vanaf de hoger gelegen weg die zich langs alle inhammen en heuvels slingerde. De baai is bezaaid met allemaal rotseilanden die als pilaren uit de zee reizen en waar aan de onderzijde vaak palmbomen en zandstranden liggen. We kwamen daar tegen vier uur aan en konden dus genieten van de aanstaand zonsondergang, welke we uiteindelijk genoten vanaf het strand voor ons hotel.

Voor het uitzicht moet je aan de Coroncoron weg zijn, zoals wij zaten, maar het centrum van El Nido ligt twee kilometer verder. Dus iedere dage pendelde wij heen en weer in een trike om bij alle restaurants en barren te belanden. Het was niet ongebruikelijk om als toerist onderweg een local op te pikken die vervolgens gratis meelifte op jouw rit ‘fare’. Deze sociale handreiking is de eerste keer wat ongemakkelijk maar de keren daar op gaf ons een mooie kans om meer te leren van de lokale cultuur en wat de aanraders van El Nido waren.

Arnold bracht onze dagen in Coron door met het huren van een motor en de 37 kilometer naar Nacpan beach af te leggen op een motor. Arnold had nog nooit een scooter bestuurt, laat staan een motor, en al helemaal niet op een door kuilen bezaaide weg. Meermaals keken de locals dan ook vreemd op wat voor fratsen hij dan ook nu weer uitspookte. De tweede dag had Arnod het geluk aan zijn zeide door een boottocht te boeken om te gaan eiland hoppen op de allerslechtse dag in maanden in El Nido, af en toe regen en maar de hele dag bewolking.

Van dit alles had ik maar weinig last, ik bevond me beide dagen op een boot om te gaan duiken. Zeven duiken dagen in twee dagen was erg intensief maar absoluut de moeite waard. Ik heb ondermeer mijn eerste nachtduik gemaakt en heel veel mooie riffen en koraal gezien die uiteraard bewoon werden door veel nemo’s en andere van zijn vriendjes. Helaas geen schildpadden, roze dolfijnen of walvishaaien gezien, toch iets waar deze duikspot om bekend staat. Ik werd zelf echter wel voor schildpad/walvishaai aangezien want een van de visjes die normaal op de rug van deze dieren meereist besloot tijdens een van mijn duiken mij als reispartner uit te zoeken.

Tussen al het duiken en tochtjes maken door lagen we heerlijk te relaxen in een hangmat met wat versnaperingen en een aangename temperatuur. Zaak was wel om in te blijven smeren met deet want het vliegende ongedierte is hier oververtegenwoordigd met allerlei ziektes zoals dengue en malaria.

El Nido is verder echt een toeristische trekpleister, nog veel meer als Puerto. Bepaalde uitwassen die we eerder zagen ontbraken hier dan ook (gelukkig), en er is ook veel meer te beleven en de opties om uit eten te gaan zijn erg gevarieerd. El Nido bied veel aan, jungle, strand, duiken en boottochten. Uiteraard weer voor Filipijnse prijzen met de service die de hele Filipijnen rijk is. Nu al zonde dat we hier maar vier dagen en drie nachten konden zijn. Manila lonkt nu helemaal minder, zeker met de busrit van zes uur en daarop volgende nog in het vooruitzicht en de vele ‘slechte’ verhalen en adviezen die we te horen hebben gekregen de laatste paar dagen.

In het volgende verslag volgt Manila en misschien zelfs al Kuala Lumpur, Maleisië, afhankelijk van hoe het internet is dat we tegen komen.