27 graden in 24 uur

Na vier maanden zat het er op. Ik was klaar met de final exams aan sungkyunkwan university en had mijn minor afgerond. Het einde van de tentamens betekende ook gelijk het einde van mijn tijd in Korea. Net zoals eigenlijk de meeste andere exchange studenten vloog ik de eerste zaterdag na mijn tentamens gelijk door naar het buitenland. Korea was echt een geweldige ervaring en ik heb volop genoten. Ik hoop dan ook zeker nog een keer de kans te krijgen om terug te komen.

Korea ten einde, maar nog zeker niet van mijn tijd in Azië. Voordat ik eventjes terug keer naar Nederland, ga ik eerst bijna zes weken reizen in Zuid-Oost Azië. Zaterdag ochtend stond ik klaar op Gimpo airport om in twee etappes te vliegen naar Hong Kong. Dat was niet alleen goedkoper maar gaf me ook de mogelijkheid om 20 uur in Shanghai door te brengen.
Na mijn eerdere trip in China was ik erg benieuwd hoe Shanghai zou zijn.

Het vooruitzicht was in ieder geval veelbelovend want het weer was met 5 graden een stuk beter dan de -10 graden die het overdag in Seoul bleef. Daarnaast hadden vrienden die er geweest waren erg positief opgegeven over Shanghai. Het enige spannende was of de Chinese douane me een transfer visa wou geven. Sinds dit jaar kun je maximaal 72 uur zonder visum in China verblijven als je land in Beijing, Shanghai of Gangzhou maar ‘slechts’ op door reis bent naar een andere bestemming buiten China. Maar soms schenen ze moeilijk te doen ov er Hong Kong want ligt dat nu wel of niet binnen China.

15 spannende minuten op de airport waar ik op een bankje moest wachten zonder paspoort en er tot drie keer gevraagd werd wat ik kwam doen, wie ik was en waar ik naar toe ging, kwam eindelijk een vriendelijke Chinese dame met mijn paspoort en de benodigde stempels er in. Buiten de terminal werden mijn hoge verwachtingen niet teleurgesteld. Aangename gevoelstemperatuur, velen malen schoner dan Beijing en duidelijke bewegwijzering waar alles was.

Mijn twintig uur heb ik ingevuld met veel chinees eten, een keuken die me beter ligt dan de koreaanse vanwege de meer zoet zure smaken, en het rondwandelen door het oude stadsgedeelte met chinese tuinen en de Bund. De Bund is de promenade langs de rivier waar aan de ene kant statige gebouwen liggen van rond 1900 met veel classicistiche, britse en ook gothische inlvoeden. Aan de overkant ligt het nieuwe financiele centrum met veel hoogbouw, waar ook de beroemde ‘Oriental Pearl tower’ staat. De top ligt rond de 430 meter en het uitzichtplatform, waar ik was, lag op 370 meter. De zonsondergang vanaf de toren was indrukwekkend om de stad van licht naar donker te zien gaan.

Eerst was ik van plan nog wat van het nachtleven te verkennen maar de tol van de laatste paar dagen feesten in Seoul hadden zijn sporen achter gelaten en uiteindelijk lag ik op een schappelijke tijd in bed. Dat kwam ook weer goed uit met de volgenden vlucht naar Hong Kong die al om negen uur in de ochtend gepland stond.

In Hong Kong zou ik weer herenigd worden met Arnold. We zouden Hong Kong gebruiken als springplank naar de rest van onze reis door Azië met als eerste stop Manila. Was ik al tevreden vertrokken uit Shanghai, in Hong Kong kon mijn humeur helemaal niet op toen ik met 15 graden en palmbomen van het vliegveld naar mijn hostel reed in de dubbeldekker bus. De eerste aanblik op de skyline was overweldigend. Ook hier wordt de stad geklieft door een rivier, maar in tegenstelling tot Shanghai is het hier aan beide kanten gigantisch hoog. Het IFC en ICC steken daar echter weer met kop en schouder boven uit met respectievelijk 400 en 450 meter hoog.

Hong Kong heeft voor een stad met 6 miljoen inwoners op historisch cultureel gebied weinig te bieden. Alles is dan ook gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw De topattracties bestaan dan ook uit uitzichten en de unieke sfeer die Hong Kong machtig is. 400 jaar britse en zelfstandige beheer heeft het mengelmoes van Europees (brits) en Chinees gemaakt. Maar weer een heel ander Chinees dan wat ik tot nu toe had meegemaakt. Hong Kong spreekt namelijk Kantonees in plaats van Mandarijn, maar ook dat klinkt eerder als een exotische taal omdat er zoveel talen worden gesproken door alle ‘gast’arbeiders en toeristen van over de hele wereld, daardoor was het ook voor het eerst in Azië dat ik niet op viel.

De eerste avond genoten van het uitzicht op Hong Kong Island, waar ik samen met Arnold de beroemde lichtshow op de skyline zou bekijken. Deze was echter enorm teleurstellend want met een paar lasers en schijnwerpers was er amper sprake van een gecoordineerde show over de gehele skyline. Aziaten waren echter dolenthousiast en klapte hun handen dan ook stuk toen het klaar was. Ik was echter nog steeds in mijn nopjes met sfeer en het koude bier.

Net zoals omgekeerd in Seoul gebruikte Arnold de overige twee dagen dat ik er was om mij ‘zijn’ Hong Kong te laten zien. De campus, zijn dorm waar 6000 studenten wonen, het wereldberoemde studentenbegrip Mr. Wong en het nachtleven in LKF en Wan Chai. Voordat we dat deden zijn we eerst in de hoogste bar ter wereld op 450 meter in het ICC een borrel gaan doen. Op het buitenterras van bar/club Ozone bovenin het Ritz Carlton lieten wij het stevig geprijsde bier ons goed smaken terwijl we neer keken op alles wat verder Hong Kong was. Het is indrukwekkend als plots 50 verdiepingen tellende gebouwen minuscuul zijn.

Een goed begin is het halve werk en dat was Hong Kong ook zeker. Ik kijk er naar uit om met Arnold de reis van onze reis te gaan doen, en zoals al gezegd: next stop Manila en Palawan in de Filipinijnen. Even controleren of het koude bier net zo goed smaakt op hagelwitte stranden.