Double M, Manila naar Maleisië

Na een prachtige tijd in Palawan waren we op tijd terug in Manila om oud en nieuw te vieren. We hadden het geluk dat een partyplanner uit Hong Kong en tevens vriend van Arnold ook in Manila was. Hij nam ons mee naar de plekken waar de socialites van Manila uit hingen en had overal VIP toegang voor ons geregeld. Dat betekende een vijf gangen diner op het balkon van de achtste etage met panorama uitzicht over de downtown Manila waar al het vuurwerk zou plaatsvinden, en de rest van de avond nergens in de rij voor clubs en gratis toegang. Zonder verdere uitleg kan ik stellen dat wij een mooie avond hebben beleefd.

Manila zelf kun je beter wegblijven. Zelfs een dag is een te lang verblijf in deze stad. De Filipijnen heeft zoveel moois maar Manila valt daar absoluut niet onder. De sexindustrie is te groot, de stad vies en de bevolking grotendeels arm. Het enige cultureel aantrekkelijke is Intramuros. Het oude ommuurde stadscentrum met fort gebouwd door de spanjaarden. Intramuros is echter slecht onderhouden en is een grote toeristenval met al het naars wat daar op af komt, zakkenrollers, bedelaars, straatverkopers, maar dan keer 10 met wat je je nu misschien voorstelt.

Om aan de stad te ontsnappen hadden we een excursie geboekt naar de Taal vulkaan in Tagaytay. Met als belofte dat het een van de kleinst en meest actieve vulkanen ter wereld was met in de krater een groot meer, en dat alles op een eiland in een ander meer. waren we erg benieuwd. De belofte werd echter alleen ingelost op het tweede gedeelte. Want hoe actief kan een vulkaan met een meer in de krater zijn? Na een boottochtje van 20 minuten en een klim van een uur stonden we op rand van de krater. Prachtig uitzicht op de krater, maar herkenbaar als vulkaan niet echt. Het enige dat vulkaanische activiteit verraadde was het opgedroogde sulfer aan de randen van het meer, en de ontzettend hete rook die uit scheurtjes in de aarde kwam op een plek langs het pad omhoog.

Opnieuw bewees het hoofdeiland van de filipijnen zich als een toeristenval want alles laten ze je voor betalen. All inclusive boottocht? Oh, daar valt niet de steiger van de boot onder, 50 pesos. Zo waren er wel meer ergerlijke dingen die de Taal vulkaan geen goed deden als trekpleister. Gelukkig deden we deze tocht met vijf andere uit het hostel en aangezien de meesten uit de groep net zoals ons de volgende dag zouden vertrekken besloten we er een gedenkwaardige avond van te gaan maken.

Vlak bij het hostel zit namelijk een van de beruchtste en beroemdste straten van Manila, Burgos. In deze straat is alles te koop en zoals een Amerikaan ons vertelde de eerste dag dat we er waren: Burgos is je plan D als je hele avond op niks uitloopt. Een club die letterlijk plan B heet, iets te vriendelijke dames, brede uitsmijters en heel veel dronken oude mannen. Voor al deze dingen waren wij echter niet in Burgos. Aan het eind zit namelijk de beroemde Ringside bar. Midden in de bar staat een boksring en gedurende de avond worden daar verscheiden partijen in gevochten. Maar alles behalve normaal boksen. Midgetboxing, Female oil wrestling, oversized glove fights, slechts een kleine greep uit het aanbod.

Al met al hadden wij Manila echt uitgezeten met vijf dagen en waren blij dat we weer konden vertrekken. We kwamen tot de conclusie dat dit een stad was waar we als expat nooit naar toe zouden willen verhuizen. Dit in tegenstelling tot de volgende stad en land waar we ondertussen ook alweer twee nachten zijn. Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. Het hypermoderne vliegveld, goed geregeld transport, nieuwe snelwegen, geen krottenwijk te bekennen, en boven alles geen ogen in je achterhoofd nodig op straat was een welkome verademing na Manila.

Kuala Lumpur was voor mij dan ook in meerdere gevallen een verassing. Verassend omdat ik zo weinig wist over de gedeelde historie met Nederland, het was namelijk bijna 200 jaar een kolonie van Nederland tot 1824. Maar ook dat ze een van de rijkste en economisch succesvolste land is in Zuid-Oost Azië. Wijken in KL verschillen dan ook erg, zoals rondom de Petronas towers, werelds hoogste tweeling torens, waar je werkelijk niet kan zien dat je in ‘Azië’ bent. Maar ook wijken zoals ‘Little India’ en ‘China town’ waar het barst van de marktjes en de typische bouwstijl die bij deze enclaves hoort. Het prijs niveau verschilt dan ook ontzettend per buurt, zo kun je voor nederlandse prijzen een kop koffie krijgen op een terras, of voor diezelfde twee euro verschillende maaltijden op de markt in China town bestellen.

Na twee en halve dag hebben ik slechts van Kuala Lumpur kunnen proeven, maar ik laat het absoluut met een positief gevoel achter. Als de rest van het land op dezelfde manier georganiseerd is wil ik hier zeker nog een keer terugkomen. Vanavond landen we in Jakarta. Ik ben me alvast mentaal aan het voorbereiden want het schijnt even slikken te zijn als je er voor het eerst aan komt, zeker nadat we nu vanuit deze moderne metropool komen