Seoul-Jeju-Busan-Gimcheon-Seoul

Mijn avonturen in Zuid Korea begonnen met een familievakantie. Een combinatie van "Zon, zee, strand" en "stad en cultuur". Vliegen met Korean air was mijn eerste aanraking met de Koreaanse cultuur. Du moment dat je ook maar tegen het service knopje aanleunde stond er met enkele seconde een nahijgende stewardess in gebroken engels te vragen waar ze je mee kon helpen.

De eerste twee dagen in Seoul waren een grote belevenis. Geteisterd door een jetlag, warmte en harde koreaanse bedden kreeg ik een eerste indruk van de stad. Volledig anders. Minder hoogbouw dan verwacht maar vooral veel schoner dan Nederland.

Korea lijkt een land dat gepaard gaat met een enorme welvaart en daarbij gecreeerde banen, technologische en infrastructurele ontwikkelingen met een gebrek aan regels en ondernemingsvrijheid waar we in nederland jaloers op mogen zijn. Er lijkt een gebrek aan toezicht te zijn op van alles maar ondertussen waan je ieder moment veilig en zie je in de kleinste restaurantjes de meeste schone keukentjes.

Na twee dagen vlogen we naar Jeju, een subtropisch eiland onder de zuidkust van Korea. De temperatuur was aangenamer dan in Seoul en de natuur laat zich samenvatten: Vulkaangesteente, palmbomen en tropische bloemen. Het is afwisselend rotsig en ontzettend groen door de vruchtbare grond. Helaas was de zee ongeschikt om te duiken vanwege te hoge golven en te veel stroming, dus ik ben zeker van plan om er naar terug te gaan.

Van Jeju vlogen we naar Busan, prachtige stad, met veel uitgaansgelegenheden en mooie stranden. De vismarkt was vol met verassingen en aparte vissen. Ook hier lijkt alles te kunnen maar is het toch wel een georganiseerde chaos. Gek genoeg mocht je hier aan de stranden niet zwemmen, blijkbaar klopt het stereotype van Bondibeach dat alleen aziaten verzuipen, want zwemmen kunnen ze niet.

Om ook het platteland van Korea te zien namen we hogesnelheidlijn van Busan naar Seoul, met onderweg in stop in Gimcheon. Geen lockers voor de koffers op het station, de kaartjesverkoper bied aan om ze in zijn kantoortje te bewaren. Een behulpzaamheid die de koreanen al de hele eerste week lieten zien. In Gimcheon staat een gigantisch tempelcomplex in de heuvels, ook beroemd voor de kraanvogels. De tempel was inderdaad schitterend maar uiteraard geen kraanvogel gezien. Wel veel westerse cursisten die innerlijke rust en vrede zochten met een spoedcursus boeddhisme van twee weken.

Terug in Seoul was het tijd om me meer met mijn lange termijn plan bezig te houden terwijl mijn ouders nog even vakantie vierden. De DMZ tour wou ik echter niet missen. Het is een bijzonder stukje geschiedenis, en vooral de realiteit van alles wanneer je in "the neutral zone" verblijft is apart. Er hangt een sfeer van intimidatie en onzekerheid die eigenlijk niet te beschrijven valt. Toch vertelde de Amerikaanse soldaat die als gids diende dat er toch ook vooral veel rare/grappige/treurige dingen gebeuren met Noord-Korea. Zoals een recreatieruimte voor hun wachten waar niets in staat, of met alles groter willen zijn, gebouwen, vlaggenmasten, omroepinstallaties die 's nachts propanda uitspuwen en het constante vertrappen van zuid-koreaanse en amerikaanse vlaggen door hun bezoekers. De koreaanse film JSA die over de DMZ gaat kan ik zeker aanraden.

Mijn eerste anderhalve week korea was er een met vele gezichten die ik niet had willen missen en die me eigenlijk alleen nog maar meer zin in lieten krijgen in mijn periode in Korea. In mijn volgende post zal ik uitgebreide ingaan op mijn ervaringen gedurende mijn eerste echte week in Seoul.